<p style="text-align:justify">&Ouml;ks&uuml;rerek uyandığım bir sabah daha...</span></span></p> <p style="text-align:justify">Yıllardır her sabah b&ouml;yle uyanıyorum. Sefil olmuş ciğerlerim g&ouml;ğs&uuml;mde zindandalarmış, rehin tutuluyorlarmış gibi adeta. Her &ouml;ks&uuml;r&uuml;kte ciğerlerim bir umut g&ouml;ğs&uuml;mden &ccedil;ıkıp firar edebileceklermiş gibi umutlanıyorlar sanki...</span></span></p> <p style="text-align:justify">Bir yandan nefes almaya &ccedil;alışıyor bir yandan da g&ouml;zlerimi a&ccedil;maya &ccedil;alışıyorum. Aniden ağzımda beliren ve alışkın olduğum o mekanik, acımtırak tat beni kendime getiriyor ve y&uuml;z&uuml;m&uuml; buruşturuyorum. <strong>Sigara bağımlısıysanız</strong> o korkun&ccedil; tadı bilirsiniz...</span></span></p> <div style="text-align:justify">G&uuml;n&uuml;n ilk sigarasına ge&ccedil; kalmışım gibi hızla yataktan fırlayıp mutfağa y&ouml;neliyorum. Sade bir kahveden oluşan sahte kahvaltımın tek amacı o ilk sigaraya zemin hazırlaması aslında. Bunu; ben de, sigara da, kahve de biliyoruz ama tıpkı, herkesin bildiği ama itiraf edemediği o sahte sırlar gibi, hepimiz sessizce rol&uuml;m&uuml;ze devam ediyoruz. G&ouml;zlerim suyla buluşan kahvenin anaforuna dalmışken ellerim hemen yandaki sigara paketine ulaştı bile; <strong>sigara dumanını i&ccedil;ime &ccedil;ektiğim</strong> ilk nefesle yirmi yıldır uyandığım aynı g&uuml;ne bir kere daha başlıyorum&hellip;</span></span></div> <div style="text-align:justify">&nbsp;</div> <div style="text-align:justify">İşe gitmek i&ccedil;in arabaya biner binmez bir <strong>sigara yakıyorum</strong>. Uyandığımdan beri &uuml;&ccedil;&uuml;nc&uuml; sigaram. Dikiz aynasından bana bakan &ccedil;evresi kırışmış g&ouml;zlerime, neredeyse kahverengiye d&ouml;nm&uuml;ş g&ouml;z altlarıma, cansız sa&ccedil;larıma, koltuklara sinmiş <strong>sigara kokusuna</strong> aldırmadan yanan sigaramın k&uuml;l&uuml;n&uuml; d&ouml;kebilecek kadar camı a&ccedil;ıyorum. Mesaiye başladığımda en az 2 saat sigara i&ccedil;emeyeceğimi biliyorum. Zaten <a href="https://www.psikologofisi.com/blog/stresin-sindirim-sistemi-ve-ulser-uzerindeki-etkileri" target="_blank">stresliyim</a> bir de bunları mı d&uuml;ş&uuml;neceğim&hellip;</span></span></div> <div style="text-align:justify">&nbsp;</div> <div style="text-align:justify">Bir &ouml;nceki g&uuml;nden kalan işleri toparlamaya &ccedil;alışırken bir taraftan da dakikaları sayıyorum. İlk saatin sonuna doğru<strong> nikotin yoksunluğu</strong> kendisini g&ouml;stermeye başladı bile; başımdaki sinsi ağrıdan, i&ccedil;imdeki huzursuzluktan dikkatimi toplayamıyorum. İkinci saatin ortalarına doğru artık dayanacak g&uuml;c&uuml;m&uuml;n kalmadığını hissediyorum; sigarasızlığın yarattığı <a href="https://www.psikologofisi.com/anksiyete" target="_blank">anksiyeteden </a>ellerim titriyor, sinirlerim sınırda... Ne &ouml;ğleden sonraki b&uuml;y&uuml;k sunum ne de yapılması gereken işler, hi&ccedil;bir şeyin &ouml;nemi kalmıyor, sigaradan başka hi&ccedil;bir şey d&uuml;ş&uuml;nemiyorum.</span></span></div> <div style="text-align:justify">&nbsp;</div> <div style="text-align:justify">Yirmi dakikalık molama 4 sigara sığdırıyorum; bir tanesi bu saate kadar yaşadığım <strong>nikotin yoksunluğunu</strong> giderebilmek, bir tanesi rahatlayabilmek, bir diğeri de bundan sonra yaşayacağım sigara ihtiyacını biraz olsun azaltabilmek i&ccedil;in. Sonuncuya el alışkanlığı diyorum. Hen&uuml;z &ouml;ğlen bile olmadı, paketi yarıladığımı fark ediyorum.</span></span></div> <div style="text-align:justify">&nbsp;</div> <div style="text-align:justify">&Ouml;ğleden sonraki ilk molada sigarama eşlik edecek bir bardak kahve alabilmek i&ccedil;in en yakındaki kafeye koşar adım giriyorum. Sigara i&ccedil;meyenlerin kafenin en g&uuml;zel yerinde oturmalarına i&ccedil;ten i&ccedil;e sinir olurken <strong>sigara i&ccedil;enler</strong> i&ccedil;in ayrılan b&ouml;l&uuml;mde, g&uuml;neşin alnında bir elimde karton bardağım, bir elimde sigaram, umumi k&uuml;ll&uuml;kten yayılan k&uuml;l kokuları arasında toksik bir rahatlamayla ayakta dikiliyorum. Ofise geri d&ouml;nmeden araya &uuml;&ccedil; tane daha sigara sıkıştırıyorum.</span></span></div> <div style="text-align:justify">&nbsp;</div> <div style="text-align:justify">İş &ccedil;ıkışında yine koşar adım arabaya biniyorum. İlk işim tabii ki sigara paketini kolayca ulaşabileceğim bir yere koymak. Paketin neredeyse bitmek &uuml;zere olduğunu g&ouml;r&uuml;nce sigarasız kalmak d&uuml;ş&uuml;ncesinin yarattığı korkuyla en yakın markete giriyorum. Sigaraya yine zam gelmiş! İnanılır gibi değil! Bu zamlarla maaş g&uuml;n&uuml;n&uuml; zaten zor getiren bizlerin nasıl sigara i&ccedil;meye devam edebileceğimizi d&uuml;ş&uuml;n&uuml;yorlar? Bu sinirle eve ulaşana kadar yine arka arkaya sigara i&ccedil;iyorum.</span></span></div> <div style="text-align:justify">&nbsp;</div> <div style="text-align:justify">Eve girer girmez sigara dumanından sararmış perdelerimi kapatıp ışıkları a&ccedil;arken izmaritlerle dolu k&uuml;ll&uuml;kten yayılan o k&ouml;t&uuml; kokuyla bir kere daha y&uuml;z&uuml;m&uuml; buruşturuyorum. Her seferinde olduğu gibi bir kere daha kendi kendime soruyorum; değer mi ger&ccedil;ekten sigara i&ccedil;meye devam etmeye? T&uuml;m bu koşturmaya, yorgunluğa, her nefeste &ouml;l&uuml;me bir adım daha yaklaşmaya? Sigara yanıklarıyla eskimiş koltuğumda sigara bırakmak i&ccedil;in<strong>&nbsp;</strong>nedenler ararken bir sigara daha yakıyorum&hellip;</span></span></div> <div>&nbsp;</div>
