Ailem bana destek olmuyor

Merhaba adım başak 18 yaşındayım, 6 kardeşiz abim evli eşiyle bizde yaşıyor. Yengem hamile olduğu için için sadece şimdilik bu böyle. Babam çok muhafazakar ve nasıl denir bilmiyorum geri kafalı diyebilirim. Şuan 12. Sınıfım ve dil bölümü öğrencisiyim, malum sadece 1 dönem İngilizce görebildik pandemiden dolayı. Bende dershaneye göndermelerini istiyorum. Babam ödeyemeyeceğini ve göndermeyeceğini söyledi. Babamın maaşı dışında aylık 750 lirasını bağ kurdan alıyor ve aynı şekilde amcam ve de dedemde bu paradan alıyorlar. 3 bölünüyor kişi başına 750 düşüyor. Eğer onu verirse aylık dershane taksitini ödeyebileceğini düşünüyorum ama kendisi o parayı anne ve babasına veriyor. Annemin de babamın da kronik hastalığı olduğunu söylemek istiyorum. Şu şekilde devam etmek istiyorum şu yaşıma kadar bayramlarda bile kıyafet alamamış biriyim istisna hariç tabi. Kıyafetlerimi okul harçlığımı toplayarak aç kalarak alıyordum. Her bayram geldiğinde veya bir yere gitmemiz gerektiğinde kıyafet almasını istediğimde bir sürü kıyafetin var diyordu. Ben onlar eskidi ayrıca onları sen almadın ben harçlığımla aldım dediğimde ise sonuçta benim param değil mi diyordu. Aynı şekilde 18 yaşındayım hâlâ telefonum yok ve hiç olmadı tabletten yazıyorum. Evde yemeği, temizliği, düzeni ben kuruyorum ama karşılığında bir dershane bir kıyafet veya telefon bana çok görülüyor. Babama konuşunca terslediği için bende anneme döküyorum içimi. O da erteliyor zamanı gelince de ben bilmiyordum böyle sıkıntı çekeceğimizi deyip sürekli erteliyor. Şu yaşıma kadar şehir dışına çıkmadım. Kafeye, lokantaya gitmedim, arkadaşlarımla partilemedim, istediğim zaman kıyafet alamadım, kendime ait telefonum olmadı. Her zaman başkalarına özendim en yakınımdaki kişiler kuzenler falan hepsiyle aynı şartlardayız ama onlar benim gibi sürekli evde hapis değiller veya yokluk çekmiyorlar yada hizmetçi olarak hissetmiyorlar kendilerini. Eğitimlerini en güzel şekilde babaları karşılıyor. Annemin hastalığına üzüntü iyi olmadığı için moralli olabilmesi için ona iyi davranıyorum, yansıtmak istemiyorum ancak patlıyorum arada ve annemi de üzüyorum ve bu böyle devam ettikçe ailemden uzaklaşıyorum. Sevgim nefrete dönüşüyor. Psikolojim bozuldu artık mantıklı düşünemiyorum kendim için sağlığım ve psikolojim için fazlasıyla endişeleniyorum. Ne yapmalıyım lütfen yardımcı olun?💙