Merhaba, 31 yasinda bir kadinim. Cocuklugumdan beri ailemin baskici tutumu,zaman zaman asagilayici tavirlari annemin kufurleri babamin dayaga basvurmasi vs beni onlardan tamamen uzaklastirdi. Babam ergenlik donemimden beri kiyafet giyimime, eve kacta gelip gelmeyecegime cok karisti. Hala da bu yasinda karismaya calisiyorlae fakat asi bir yapim oldugudan surekli karsi geliyordum, geliyorum. Ozgurlugum kisitlanmis hissediyorum. Ben de maalesef ergenlik doneminde karsi gelip hakaretlerde bulundum. Son olarak ailem ile beraber yasiyordum fakat son 2 bucuk senedir dil egitimi icin yurtdisinda bulundum. Sanirim en huzurlu oldugum donem, son 2 3 ay icerisinde anneme akciger kanser teshisi koyuldu ve ani donus yapmak zorunda kaldim. Bir yanim kendime cok uzuluyor cunku yuksek lisans yapip bulundugum ulkede kalmak istiyorum,diger yanim annen icin yeteri kadar uzulmedin diyor cok sucluluk hissediyorum.
Gecmise donuk seyleri bir sekilde kendim atlattim fakat su an zorunlu olarak burada durmak beni bunaltiyor ailemin yaninda nefes alamiyor hissediyorum.
Inanin aile ozelimi bu sekilde konusmak canimi cok sikiyor ama nasil bir yol izleyecegimi bilmiyorum cok sikismis hissediyorum.
Tarih : 04.08.2021 Yazar : Anonim Kullanıcı
Kullanıcı Yorumları