Aynı anda bütün duyguları yaşamak

Merhaba 24 yaşındayım lise mezunuyum, üniversiteyi bıraktım okumadım askere gittim geldim. Bu sene çalışmaya başladım iş güvenlik malzemelerinin satışını yapıyorum neyse ben konuya döneyim. Öncelikle güzel bir çocukluk geçirmedim aşırı derecede şiddet görerek ve şiddet olan bir ortamda büyüdüm. Annem babam ayrı tam anlamıyla cinsel olarak aldatmak olmasa da annem babamı aldattı bunun benim gözümde hiçbir elle tutulur tarafı yok. O günden sonra ihanet bende takıntı haline gelmiş olabilir. Başıma gelmesine en tahammül edemeyeceğim şey bu sanırım. Ablam var benden bir yaş büyük, o da evli 4-5 sene oldu ben babam ve babaannemle yaşıyorum. Babaannem yatalak ve alzheimer hastası iki yıl bakımını ablamla beraber ben üstlendim. Ablam sabahları geliyordu ev işlerinde yardım edip evine gidiyordu. Şimdilerde yeni bir bakıcı tuttuk yardım edecek bize neyse annemden bahsedeyim biraz, ayrıldıktan sonra ben annemle 1 yıl kadar aynı evin içinde yaşadım o kadar titiz kadın 1 yıl boyunca odasından çıkmadı ne yemek yaptı evde ne temizlik yaptı. O zamanlar lise çağındaydım çok üzülüyordum. Bende kendimi bilgisayara vurdum zaten odamdan çıkmaz okula gitmez hale geldim evin içinde tozlar artık topak topak olmuş normalde annem temizlik hastası bir kadındır günde 3-4 kere temizler olduğu yeri. Neyse bir şekilde yaşadık insanca olmasa da annem aileden en çok beni sever mesela, ama çok sorunlu bir insan olduğu için 1 anlaşıp 3 kavga ediyorduk neyse onun geçmişine inersem çok çok uzar birazda babamı anlatayım bu adam da sinir hastası bir adam şiddet uygulamayı ben 19-20 yaşıma geldim öyle kesti fiziksel şiddeti. O kadar sene yaşayınca bir anda kesse bile her zaman sinirlendiği için hep bir korku oluyor bende ve kendimi sürekli kanıtlama çabasında oluyorum. Yaptığım hiçbir şeyden memnun olmaz, beğenmez, aferin demez, oğlum demez, sarılmaz, öpmez böyle bir adam. Baba olmayı parayı ver dershaneye gönder olur şeklinde görüyor sanırım ama olmuyor bilmiyorum iki tarafta hem annem hem babam çok sorunlu insanlar ikisini de çok seviyorum ama bir yandan hiç sevmiyorum her gün küfürler ediyorum. Eksikliği beni sandığımdan fazla etkiledi sanırım çünkü ben hayatımda ailece oturup yemek yediğim bir elin parmaklarını geçmez. Asla aile ortamı yaşamadım. Neyse abartmaya da gerek yok aslında olan oluyor hayat devam ediyor bize kalan kendimizi en güzel şekilde eğitmek ve onlardan daha iyi olmak olarak görüyorum hayatımı bir yandan mahvettiler bir yandan benim çok derin bir insan olmamı sağladılar. Sevgilim var aynı yaştayız, ilkokulu aynı okulda okuduk. Ben çocukken ona aşıktım ilkokulda. Çok fazla bilinçaltıma işledi her gece yatmadan dua ederdim ne olur Allah'ım benim sevgilim olsun derdim. Neyse biz 8.sınıfta 1 hafta sevgili olduk ve benden ayrıldı tabi o zamanlar popüler kültür, gitarcı çocuklar var etrafta onlar varken biz sıradan kaçıyoruz. Neyse lise 3 oldu biz bir daha sevgili olduk 3-4 ay sonra hayalim olmuş gibi aslında dualarda ki kızla sevgiliyim. Ama çok zaman geçmiş aradan ben ona olması gerektiği gibi davranıyorum, seviyorum ama belli edemiyorum kötü kötü çocuk gibi konuşuyorum. Neyse benim psikoloji yerlerde olduğu dönem, ben bir anda bütün konuşmayı kesiyorum ve bir daha benden haber alamıyor. 1 ay beni bekliyor ama yok ben inancımı yitirmişim bazı şeylere. Yıllar geçiyor bir ilkokul arkadaşlarıyla buluşma gerçekleşiyor herkes büyümüş serpilmiş tahmin edersiniz orada biz karşılaşıyoruz. Bana bakışlarından hala çok öfkeli olduğunu anlayabiliyorum üstünden 4-5 sene geçmesine rağmen. Bir yandan da güzel bakıyor neyse biz o akşam flört ettik bir hafta sonra sevgili olduk ben 1 ay sonra askere gittim geldim beni bekledi. Şu an 1 yıl 2 aydır sevgilim kendisi ama yıllar herkesi değiştirmiş tabi ki tam olarak değişmek demesek bile çok fazla şey yaşanmış. Sevgililiğimizin ilk haftasında bana yatmayı teklif etti. Nasıl bu kadar rahat olur derken öğrendim ki bu onun ilki değilmiş ama benim ilk olacak ben biraz daha gerçek bir sevgi olmadan yapmayı istemeyenlerdenim. Önüme 10 parça fırsat çıkmasına rağmen hiç o işe girmemiştim. Neyse ben bunu öğrendim çok üzüldüm tabi ki çok düşündüm nasıl olur diye sonra kabul ettim ben her şeyiyle onu, çünkü çok seviyordum çocukluğumdan beri içten içten çok fazla çok güzel sevmişim hayalimdekiyle aynı olmayınca üzülüyor insan. Her şeyi beraber yaşamak isterdim ama nasip değilmiş neyse biz yattık birkaç gün sonra daha fazlasını öğrendim. Birden fazla kişiyle yattığını öğrendim 4-5 farklı kişiyle onlarca kez belki daha fazla cinsel ilişkisi olmuş. Ben bunları da sindirdim yani ben öyle sandım o kadar çok seviyorum ki hiçbir şekilde onu geçmişiyle yargılamak istemiyorum ama bir yandan içim içimi yedi bitirdi. 1 seneyi aştı her gün aklıma bunlar geldi gitti kendimi yatıştırmakla geçti kimseye bir şey belli etmemeye çalışıyorum. En son dün iş yerimde birden çıktım gittim ve boş bir sokakta sabahın 9'unda ağlamaya başladım. Bir yandan düşünüyorum bir yandan ağlıyorum. Sadece ilişkimde değil bu zamana kadar yaşadığım her şey aklıma geliyor. Bir an olsun kafam durmuyor, çalışırken asla odaklanamıyorum işime. Kendimi veremiyorum çok dalgın oluyorum unutkan oluyorum bir yere dakikalarca kitlenip kalıyorum ne bileyim annemi çok seviyorum keşke yanımda olsaydı diyorum ama bir yandan hiç sevmiyorum iyi ki görüşmüyoruz diyorum. Babamı çok seviyorum ama hiç sevmiyorum, sevgilime çok aşığım sonsuz güveniyorum ama asla güvenmiyorum hiçbir şeyin bir anlamı kalmıyor düşündükçe. Beni ne kadar sevdiğini, benim özel olduğumu söylese ne olur benden öncede bir başkası öyleydi, ondan öncede bir başkası. Her şey çok anlamsız geliyor, ne için uğraş veriyoruz ne için yaşıyoruz gerçekten artık kafayı yeme durumundayım. Ergenliğimde intihar etmeyi falan çok düşünmüştüm çocuk çocuk korkup yapamadım tabi ki, ama ben çok uzun zamandan sonra tekrardan ciddi ciddi düşünmeye başladım ve sanırım korkmuyorum.