2 yıl önce zor bir gebelik geçirdim üçüzlere hamileydim bunalimdaydim.Daha sonra ikiye düştuler herseylerini hazirlamistik fakat erken dogum yaparak bebeklerimi kaybettim.1 yil boyunca bebek tedavisi gordum olmadi çok yiprandim.Kendimi toparlamaya çalistim.Bu yil tedavi gormek istemiyordum.Tedaviyi birakali 4 ay olmustu.Kendimi az da olsa iyi hissediyordum toparlamistim kendimi.2 hafta once gebe oldugumu ogrendim fakat sevinemedim.Icimde hep onu kaybetme korkusu olustu.Sevincim 5 gün sürdü.Kimyasal gebelik geçirmisim hiç benimle olmamış bile.Kendimi daha yeni toparlamistim ki tekrar başa döndum.Kimseyle görüşmek istemiyorum.Herkesin yakinlarimin bebekleri var artik yigenlerimde iyi gelmiyor onlara bakinca ağliyorum.Kendimi çok mutsuz hissediyorum 1 saat iyiysem 2 saat kotuyum artik ne yapicagimi ne dusunucegimi bilemez oldum.Bir çikmazdayim.Daha kendimi yeni toplamisken tekrar bir kayip başima geldi.Dayanamiyorum artik.Aynaya baktigim zaman gozleri aci icinde olan bir kadin goruyorum.Cok birsey istemiyorum hayattan sadece bir bebek.Kalbim oyle aciyor ki taş olsa çatlamisti.Elimden geldigince insanlara mutlu yuzumu gostermèye calisiyorum.Ama artik yoruldum.Baskasini mutlu etmek icin birseyler yapmak onlarla gorusmek istemiyorum.Sadece eşim o bana iyi geliyor.Galiba artik yardim almam gerek bilmiyorum.
Tarih : 15.05.2020 Yazar : Anonim Kullanıcı
Kullanıcı Yorumları