Merhaba ben 18 yaşındayım bu yıl üniversite sınavına gireceğim fakat kafam o kadar dolu ki verimli ders çalışamıyorum. Çok fazla dikkatim dağılıyor ve sürekli zaten başaramam diye ümitsizliğe kapılıyorum. Özgüveni düşük biriyim, sürekli dalıp gidiyorum. Eski günlerimin özlemini çekip onları düşünerek mutlu oluyorum geçmişle yaşıyorum gibi. İçimde sanki sürekli birisi beni kötülüyor başarısız olmamı istiyor. Ben ne zaman bir işe kalkışsam yarıda bırakıyorum. Hemen karamsarlığa bağlıyorum. Hep eskiden daha iyiydim diyip özüme dönmeye çalışıyorum ama bunu o kadar çok denedim ki kendimi kaybettim. Çoğu şey hakkında kaygılanıyorum. Kafam bir sürü saçma düşünce alakasız düşünceyle kaplı. Daha detaylı anlatmak istiyorum ama kelimelere dökemiyorum çoğu şeyi. Anlatacak çok şey var şu an aklıma gelenler bunlar.
Merhaba, bu yaşlar hayatımızda çok ciddi gelişmelerin olduğu, mesleki ve eğitim hayatımızın belirlendiği ve ergenlikten gençliğe geçmeye çalıştığımız; düşüncelerimizi, hayatı, kişiliğimizi bir düzene sokmaya çalıştığımız dönemdir. Pandemi de buna eklenince karamsar hisleriniz normal, lütfen bu hislerden dolayı kendinizi yargılamayın. Durumun farkında olup düzelmesini istemeniz güzel. Değersizlik durumlarında kendinize mutlaka olumlu yönlerinizin listesini yapmanızı ve yazarak görmenizi tavsiye ederim. Bunun dışında yapacağınız işleri küçük görevlere böler, programlar ve tamamladıktan sonra kendinize küçük ödüller verirseniz motivasyonunuz artacaktır. Hala başa çıkmakta zorlanıyorsanız destek alabilirsiniz.
31 Ağustos 2020Henüz yorum yapılmadı