Çevrem tarafından gerçek kişiliğim onaylanmıyor

Sormamın sebebi aile ve arkadaş çevremin artık sıkça benimle ilgili sorunlarının artmasından ötürü benim psikolojik danışmanla görüşmemi istemesidir. Evet onların istediklerini yapıyorum. Bu mantığıma uymayan fikirlerinin gerçekten mantıksız ve manasız olduğunu anlamaları için bir doktora danışıyorum! Kısaca bu isteklerinin sebebinden bahsetmem gerekirse onların karakter ve duygusallıklarına akıllarınca benim uygun olmamam. Örneklendirmem gerekirse ilkokul ve ortaokul dönemimde dahi (özellikle ortaokulda sıkça oldu) benim onlar kadar Heidi olmamamdı. Başkalarının mutlulukları için kendimden ufak ya da büyük fedakarlık yapmamamdı. Birinin başına gelen 'talihsiz' olaylara onlar gibi üzüntü ve kahroluşla tepki vermememdi. Birinin -cinsiyet/ırk/yaş/cinsel yönelim beni ilgilendirmiyor- ölümü beni zerre alakadar etmediğindendi. Aile içinde özellikle kız kardeşimin bana sarılmak ve öpmek istemesine ciddi manada sinirlenmem çevremdeki insanlar tarafından hor görüldü, onaylanmadı. İlkokul ve ortaokul zamanlarımda bunun bilincine varmak benim için zorlu zamanlara başlamama sebebiyet verdi. Artık onların belirli durum, olay, kişiler karşısında ne tür tavır sergilenmesini istediklerini öğrendim. Ben de bireyselliğim dışında onlar gibiyim artık. Sosyal medyada gördüğümüz şehit, ölüm, cinayet haberleri, yeni kanunların öteki insanlar tarafından ne tür tepki verdirttiğini öğrendim. Hatta arkadaşlarım ve ailemle bir konu hakkında konuştuğumuzda onların konuşma ve mimiklerinden yola çıkarak yorum yapıyorum. Ama asıl sorun bunlar değil. Toplumun benden farklı olmasına ben sebep olmamışken niçin ben duygularım ve düşüncelerim için linç edilme olasılığı yaşıyorum? Niçin vıcık vıcık insan ilişkileri beni öfkelendirdiği için suçlanıyorum? Arkadaşlarım beni arayıp benim zerre umrumda olmayan şeyleri anlatıp onlar için konu ağlamaya açıksa saatlerce ağlarken herhangi bi tepki vermeden kendimi ve öfkemi kontrol etmem gerekiyor. Annem ve babam kendilerinin öyle olmamasına rağmen bize "birbirinizi sevin, siz kardeşsiniz" benzeri öğütler vermesine karşın "hiçbirinize karşı gram duygu beslemiyorum, benim için duvardan tek farkınız para ve belirli ihtiyaçlarımı karşılamanız"(yalnızca ailem değil herkese karşı bu yaklaşımdayım) diyemiyorum çünkü içimden geçen gerçekleri kime desem tepki görüp günlerce azar işitme olasılığım yüksek. Film, dizi ve oyun benzeri şeylerin bana zevk vermesi ve bunlarla keyifli vakit geçirmem zorunlu mu? Hayır, zaten bunlar tamamıyla saçmalık.. Kendimce bana keyif veren şeyler niçin diğerlerine saçma veya 'kötülük' olarak tanımlanıyor? Kız kardeşim ve annem benim onları sürekli ezip onlarla kavga ettiğimden çok şikayetçiler. Evet bunu yapıyorum fakat kız kardeşim ben ona baskı uyguladığımda tepki gösterse biraz tartışırız ve konu kapanır ama o sessizce durup ağlıyor ve ben bunu daha çok yapmak istiyorum. Daima evde ağlamasının sebebinin ben olduğumu söylüyor özgüvensizliğinin sebebi de benmişim.. Bu saçmalıklara ilgilenmek yalnızca sinirlenip bir şeylere zarar vermemesi sağlıyor. Ve bir çok şey. Evet tekrar soruyorum niçin beni ben olduğum zaman istemeyip benim sorunlu olduğunu düşünüyorlar ve benim onlarla aynı kişi olmamı bekliyorlar? Siz de bana hak vereceksiniz biliyorum. Anlattığım hiçbir şeyin benim sorunum olmadı açıkça belli. Ben toplumda tutunmak için (tutunmak derken benim de eğitimimi tamamlamam, para kazanmam, bir şekilde insanlarla ilişki kurmam gerektiği için işlerimi bi şekilde halletmem gerek tabi) benliğimden bambaşka bir insan olup, arzularımı bastırıyorsam benim sorunum olamaz. burdan sormamın sebebi ailem ve çevremdeki kere benim herhangi bi sorunum olmadığına dair uzman kişilerden bi söylem almak ve onların içlerine su serpmek