Hep mutsuzum, enerjim yok, düzenli görüştüğüm hiç arkadaşım yok. Hayatta her şey anlamını yitirmiş durumda. İçten içe acı çekiyorum. Bazen canlanıyorum. Güzel hedefler buluyorum kendime. Ama bir süre sonra yolunda gitmeyen bir şey moralimi bozuyor beni aşağıya çekiyor. Yarım kalıyor bütün heveslerim. Çok yalnızım. Hayatımda beni anlayacak, sevecek, sımsıkı tutup bırakmayacak bir adama eşe ihtiyacım var. Öyle birini hep bekliyorum ama gelmiyor. İnternetten birileri ekliyor, yazıyor bazen. Ciddi biri çıkar mı diye oraya umut bağlayacak kadar düştüm. Aileme mesafeliyim. Kendimi yakın bulmuyorum onlara. Kafa yapımız farklı ve kendilerine uymadığımda acımasızca eleştiriyorlar. Benim beni şefkatle koşulsuz sevecek, bağrına basacak dosta, arkadaşa, sevgiliye ihtiyacım var. Ama kimsem yok gibi hissediyorum. Bunalıyorum, yalnızlıktan boşluktan. Kızıma da çok vakit ayırıp verimli zaman geçiremiyorum. Kendi içimdeki boşluklar sızılar acılar izin vermiyor buna. Öğretmenim ama krediler taksitler derken bir psikoloğa bile gidemiyorum çok ihtiyacım olmasına rağmen.
Tarih : 28.08.2021 Yazar : Anonim Kullanıcı
Kullanıcı Yorumları