20 yaşındayım. Cinsiyetim kız. Çok hızlı öfkelenen birisiyim. Duygusal bir yapım var. Bazen çok mutlu ve özgüvenli hissederken bazen çok değersiz hissedip ağladığım oluyor. Kendimi hayatta konumlandıramıyorum. Hiçbir işe yaramayan, kimsenin değer vermediği bir aptal gibi hissediyorum ama bunları asla dışarı yansıtmıyorum. Hatta etrafımdakiler benim özgüvenli ve bazen de egoist olduğumu bile söylüyorlar ama durum öyle değil. Ağladığımı kimse bilmez genelde geceleri ağlarım ve sabah belli etmem. Arkadaşlarımdan da uzaklaştım hiçbir arkadaşım yok. Bu hayata tek başına ve görünmez biri gibi devam ediyorum sanki. Yaklaşık 2 senedir böyle hissediyorum. İntihar gibi düşüncelere girmiştim bir zamanlar fakat imanımın güçlenmesi sebebiyle artık öyle şeyler düşünmüyorum. Sadece keşke doğmasaydım diyorum. Çünkü artık içimde mutlu olma isteği bile kalmadı. Sadece yaşamımın sonlanacağı günü bekliyorum...
Tarih : 10.07.2021 Yazar : Anonim Kullanıcı
Kullanıcı Yorumları