Eşim ile aramızdaki karşılıklı güven problemi

Merhaba, eşimin ilk eşi ölmüş ve ondan bir erkek oğlu var 11 yaşında. İkinci eşi sadece 5 ay kalmış ve o çocuk yüzünden ayrılmışlar. Ben eşimin üçüncü evliliğiyim, benim de iki evliliğim var o evlilikten 12 taşında bir oğlum var. 6 aylık evliyim, eşimin ailesi ile aynı binada oturuyoruz. Biz bu binaya geldiğimizden beri eşimin oğlu sürekli oğlumu kıskanıyor daha önceden böyle sorunlar yoktu. Eşimin ailesi çocuğu sürekli bize karşı dolduruyor. Çocuk aşağıdan yukarı geldiğinde biz hemen anlıyoruz ki gene sorguya çekilmiş. Çocuğun son zamanlardaki hareketleri çok kötü, sanki birileri ona bu şekilde davranmasını söylüyor gibi ya da ben artık öyle anlıyorum Çocuk 11 yaşında ama yalan söyleme, iftira atma, elektronik sigara içme, nargile içme, silahlara ve bıçaklara meraklı, elinden tesbih düşmüyor. Sabah 4 ya da 5 bilgisayar başında kendini o kadar kaptırıyor ki zaman zaman bilgisayarın başında ne yediğini bilmiyor. Geldiğimden beri çok kilo aldı hatta oyun oynarken ilk geldiğimiz zamanlar altına da kaçırıyor. Şimdi diyeceksiniz ki sizin oğlunuzun kötü yanı yok mu inanın yok bu kadar açık ve net söylüyorum. Asıl sorun ben eşimle hiçbir şekilde iletişime geçemiyorum kendi çocuğu ile ilgili bir şey söylediğimde yanlış anlaşılıyor ve şikayet olarak algılanıyor. Sonu tartışma ile bitiyor zaten benim eşim ya küfür ederek konuşur ya da evi sesiyle inletir hatta ben susarım yanından kalkarım peşime gelir beni tahrik eder. Bir gün öfke kontrolümü kaybetmekten korkuyorum. Yanlış şeyler olmasından korkuyorum ama eşimin de inanılmaz ciddi sorunları var. Destek almalı diye düşünüyorum ama her konuyu açtığımda işine bak diyor, konu kapanıyor. Beni takip ediyor acaba çocuğa bakıyor muyum nasıl ilgileniyorum diye, gözü sürekli üzerimde ben de bu durumdan inanılmaz rahatsız oluyorum. Eşim belki sanıyor ki ben ona iyi olmak için oğluyla ilgileniyorum, ama asla ben Allah rızası için o yetim çocukla ilgileniyorum çünkü benim de bir oğlum var ve ben Allah'tan korkarım. O çocuğun kötülüğünü istemem aklımdan dahi geçirmem, korkarım ahını almaktan dedim. Benim de oğlum var onun başına benim yüzümden bir şey gelsin istemem. O çocuk annesiz büyümüş büyükanne elinde, o çocuk annelik duygusunu tatmamış ama benim oğlum varken yokluğunu yaşıyor bence bu daha ağır. Benim oğlum babalı yetim ben bunu ne eşime ne de ailesine anlatamadım sürekli eşimin ailesi beni ve oğlumu dışladı. Onların ve eşimin samimiyetine artık inanmıyorum. Aklımı oynatacak gibiyim sürekli aklımda onların yaptıkları, aklımdan çıkmıyorlar. Ne yapmalıyım bana yardımcı olur musunuz?