Kendimden nefret ediyorum. Derimi yoluyorum ve kendime zarar veriyorum. Kusurlu, çirkin, olumlu duyguları hak etmediğimi düşünüyorum. Pandemi öncesi de evden çıkmıyordum şimdi de çıkmıyorum.. Hayat işkence gibi geliyor. İnsanlardan uzak kalmaya çalışıyorum. Hiç arkadaşım yok zaten. Bilgisayar benim dostum oldu diyebiliriz. Ayrıca küçüklüğümde yaşadığım bazı sorunlar yüzünden 8 9 yıldır tiklerim var. Herhangi eşyayı işime yarar deyip biriktiriyorum. Eşyalarıma dokunulduğunda sinir krizi geçiriyorum. Sabırsız ve agresif biri oldum. İnsanların sesine katlanamıyorum. Benim için tek çözüm intihar gibi.
Tarih : 16.05.2021 Yazar : Anonim Kullanıcı
Kullanıcı Yorumları