Ben kafamda eski meseleleri çok düşünüyorum ve kafamda çok büyütüyorum. Bu da beni fazlası ile yıpratıyor. Genel olarak böyle durumlarda insanlar mutlu olduğu, eğlendiği yerlerde düşünmezler, kafaları dağılır ama bende tam tersi hiç dağılmıyor. Sürekli düşünüyorum. Kafam hep başka yerlere gidiyor. Hep bir şeylere takılıyor. Onu büyütüyor da büyütüyor. Ailemle ilgili, arkadaşlarımla ilgili, hayatımdan çıkmış insanlarla ilgili o kadar çok şey kuruyorum ve düşünüyorum ki ruhsal olarak çok yorgunum. Ailem bunu anlamıyor tabi o daha çok üzüyor beni. Bi de özlediğim birisi var. Sürekli yanımda o var gibi hissediyorum düşünüyorum. Sonra yanımda olmadığını farkettiğimde çok daha kötü oluyorum üzülüyorum. Ablamla konuştum çok fazla düşündüğümü falan. Bir psikoloğa danışmanı istedi. Bu yüzden yazıyorum.
Henüz cevap verilmedi
Henüz yorum yapılmadı