Kafamın içini susturamıyorum

Ben hiç uyumlu bi çocuk olmadım. Bu yüzden ailemle hep problemler yaşadım. 19 yaşında bir kızım. Ama kendimi çok mutsuz hissediyorum son zamanlarda çünkü annem artık bize eskisi gibi degil aile denen bir şey kalmadı babam zaten kanser hastası evde hep bi huzursuzluk var falan. Onun dışında tüm arkadaşlarımı kaybettim birine nude fotoğraflar gönderdim ve o kişi tüm fotolarımı yaydı okuldaki arkadaşlarıma hatta bulunduğum şehrin yarısına rezil oldum. Kimse bana iyi bi gözle bakmıyor. Ailem de bazı olayları bildiği için bana çok güvensiz. Zaten pandemiden dolayı herkes iyice stresli. Kendimi yalnız hissediyorum tüm arkadaşlarımı kaybettim aşk hayatım zaten berbat kimseyi sevdiğimi hissedemiyorum. 5 yıllık bi sevgilim vardı ailem biliyodu bu sene babamla tanıştı. Ve tanıştıktan sonra 1 aralık 2020'de onunla bi cinsel ilişkiye girdim ve kızlığımı kaybettim. Sonrasında ise çocukla konuşmamaya başladık hatta eskiden benim yaptığım hatalardan dolayı ayrılırdık bu sefer onun umursamazlığı yüzünden ayrıldık ve bu sefer ailem asla istemiyor. Çocuk ise pişmanım gel nolur düzeltelim her şeyi diyor ama bende istemiyorum çünkü yoruldum ve onunla ilişkiye girdiğim için çok pişmanım. Keşke ilkim o olmasaydı. Ve bu süre zarfında ondan soğudum. Evde olan olaylar olsun, arkadaş özlemim olsun, stresten dolayı sürekli aşırı cinsel istek duyuyorum ve mastürbasyon yaparak insanlarla sexting yapıyorum hemde her gün farklı biriyle veya birbirlerinden haberi olmayan birçok kişiyle aynı anda olduğu bile oluyor. Ve zaman zaman eski arkadaşlarımı özlüyorum hatta eski sevgililerimi çok özlüyorum her gün rüyamda bi tane eskilerden birini görüyorum kabusla uyanıyorum onları çok özlediğimi hissediyorum özellikle bu aralar da bi tane eski sevgilimi herkesten daha çok özlüyorum. Ama onun karşısına çıkamam çünkü 1 yılda inanılmaz kilo aldım artık foto bile çekemiyorum çünkü yüzüm bile kilolu çıkmaya başladı boyum 1.70 ama 85 kilo falanım iyi hissetmiyorum kendimi bu yüzden de kendime bakasım gelmiyor hatta evden çıkasım gelmiyor sürekli sırtım ağrıyor uykularımdan yorgun ve mutsuz uyanıyorum bi arkadaşım buluşmak istediğinde sürekli bahane uyduruyorum veya biriyle konuştuğumda konuşmanın sonu buluşmaya bağlanırsa sürekli erteliyorum sadece sanaldan konuşuyorum. Çünkü çıkamam ben eski ben değilim. Bi yandan ciddi ilişki istiyorum sevilmek istiyorum ama diğer yandan da zayıflayıp herkese bakın ben başardım falan demek istiyorum kendimi beğenmek istiyorum ama beğenemiyorum kısa saçı aşırı severim ama saçlarımı artık kestirmek bile istemiyorum kendime güvenim gelsin öyle kestireyim diyorum ama hiç çaba sarf etmiyorum çünkü kendimi ne ruhsal nede fiziksel olarak iyi hissetmiyorum sürekli yorgunum. içten gülemiyorum yaptığım hiçbir şeyden zevk almıyorum bir şeyi yapsam bile isteyerek yapmıyorum gelecek kaygılarım var üniversite birinci sınıfım ama derslerime çalışamıyorum ekonomik sıkıntılar zaten hak getire kaçmak gitmek istiyorum buralardan son zamanlarda bu düşüncelerim iyice arttı ve duygularımı kaybetmiş gibi hissediyorum kimseden beklentim kalmadı kendimden de bişey beklemiyorum eskiden kitap okurdum müzik dinlerdim eğlenirdim gülerdim şimdi bunların hiçbirini yapamıyorum çünkü kafam kaldırmıyor hiçbir şeyi öyle işte