Kaybetme korkum var

Öncelikle 6 yaşındayken babası tarafından terkedilmiş bir genç kızım. Hayatın karşımıza getirdiği tüm sıkıntıları annemle beraber göğüs gerdik. Annemi 10 yaşındayken balkonda sandalyenin üzerinde intihar edecekken yakalayıp engelledim. Bunun ardından büyük bir kaybedilme ve terkedilme korkusu yaşadım. Aynı zamanda hiç kimseye güvenmeyen bir kişiliğe dönüştüm. Telefonda anneme ulaşamadığım zamanlarda bile balkonda saatlerce "anne gel, anne beni bırakma, anne ben sensiz yapamam" diyerek ağlıyordum. Büyüdüm ve acıyla yaşamaya alıştım. Şuanda bir erkek arkadaşım var. Hayatımın merkezinde sadece annem var iken şimdi kaybetme korkusu yaşadığım insan sayısı 2'ye çıktı. Kafamda olmadık yerde sürekli kuruyorum. Ya beni terkederse, ya ayrılırsak? Yaşadığımız ilk ve özel şeylerde bu korkumu daha da arttırdı. Ulaşamadığımda ya bir şey olduysa, başına bir şey geldiyse diyorum. İyi olduğunu öğrendikten sonra da ağlamaya başlıyorum. Hayatım boyunca bu korkuyla mı yaşayacağım ben? Erkek arkadaşım asker ve gelecek planları kuruyoruz. Sürekli kafama takmaktan çok yoruluyorum. Destek talep ediyorum.