Ben küçüklükten beri ailem tarafından sürekli baskı altında bırakıldım. Sebepsizce sürekli küfrettiler, sebepsiz dayak yedim. Sürekli insanların içinde alay ettiler üzerine mutlu oldular. Ben içime kapandıkça daha fazla üzerime geldiler "Neden konuşmuyorsun, sen de amma utangaçsın" gibi. Bu durum okulda da devam etti. Benim bu durumumdan faydalanan sınıftakiler daha fazla ezdiler. Şimdi 18 yaşındayım. Kimseyle sağlıklı bir iletişimim yok. Biri bana bir şey diyeceğinde heyecanlanıyorum. Ben bir iş yapacağımda biriyle konuşacağımda önceden bin türlü senaryo kurup kaygılanıyorum. Arkadaşım diyebileceğim kimsem yok. Bu hayat zor geliyor artık dayanamıyorum.
Tarih : 03.10.2020 Yazar : Anonim Kullanıcı
Kullanıcı Yorumları