Lohusa depresyonu

Ben 25 yaşındayım Kasım ayında 26 yaşında olacağım, bir kızım var. Kendimi çok kötü hissediyorum. Geçen yıl bir kez hamile kalıp düşük yapmıştım. Onda da rahatlamıştım bebeği düşürünce sanki. Çevrenin etkisiyle ilkinde gebe kaldığımı düşünüyorum. İkincisi ise tamamen planlıydı ama plan şöyleydi; işten nefret ediyordum ve amirimden gebe kalıp ücretsiz izne ayrılıp dinlenmek istedim çünkü defalarca başka çareler arayıp bulamamıştım. Mesleğim diş hekimi, eşimle meslektaşız yaşlarımız aynı. Onu çok seviyorum bana hep destek olur. Bence bebek ona da çok iyi gelmedi. Pandemide de hep evde bebekle kaldık. Evde şu an için 1+1 çünkü ben eşimin de o iş yerinden kurtulmasını istedim ve bedelli yapmak yerine bir yıl yedek subay olarak askerlik yapmasını seçtik. Yani o askerlik izninde ben doğum, ama ben yani kendimi öldürmek bile isteyemiyorum, çünkü bebeğim var. Bebeğim ölse hayatıma devam edebilirmişim gibi geliyor. Aramadığım çare kalmadı. Aslında çarem olmadığını bile bile arıyorum. Ben hayatımı mahvettim nasıl bir çarem olabilir ki.