• Soru Sor
  • Pandemi, intihar eden kuzenim, kendini işe yaramaz hisseden ben

Pandemi, intihar eden kuzenim, kendini işe yaramaz hisseden ben

Öncelikle iyi günler dilerim, kendimden bahsedeyim biraz. Duygusal bir insanım, hiçbir şey olmasa ayda bir oturur ağlarım ki içimdeki stres uçup gitsin. 21 yaşındayım, ama bu sene o kadar fazla şey oldu ki oturup ağlayamadım bile. Büyümek böyle bir şey mi, teyzemi, annemi, kuzenimin kardeşlerini kendilerini bırakmasınlar diye desteklemeye çalışırken içime içime attım, ağlayamadım. Ama bir an bile olsun kuzenimi (abim derdim ona, kardeş gibi büyüdük sayılır kuzenlerimle) yani abimi düşünmeyi, ona dua etmeyi bırakmadım. Hatta rüyamda bile gördüm onu, gelip sarıldı bana beni özlemişsin seni ziyarete geldim dedi, uzun zamandır görmüyorduk çünkü abimi okulu bitirdi ordan askere gitti görmek nasip olmadı 2 yıldır. Aklım hayalim almıyor, ne oldu nasıl oldu, gerçekten kendini o mu vurdu başkası mı vurdu? Anlayacağınız düşündükçe insanı delirten cevapsız sorular. Belki ileride cevabını alırız. Onun dışında üniversiteye geçeli kendi kendimi yemeye başladım, emin miyim bu meslekten, ben yapabilir miyim, ben ilerde çalışabilir miyim, becerebilir miyim? Kendime asla güvenemiyorum, derslerime çalışamıyorum oysaki ben düzenli ders çalışan bir insandım ne oldu da şu masaya oturup çalışamıyorum artık NEDEN? Dersimi çalışmadıkça bilgileri unutuyorum, mesleğimi yapmayı hak etmiyorum her geçen sene zorlanıyorum. Bu sene son senem ve bugün ilk günümdü sorulara cevap veremedim, çünkü unuttum çünkü çalışmadım. Tamam sorunlarım var, kafamı taktığım olaylar var ama vaktimi düşünerek saatlerce duvara bakmak yerine neden ders çalışarak geçiremiyorum. Kendimi ruhen iyi hissetmiyorum artık. Sanki bir boşluğun içinde kıvranıyorum. Yapmam gerekenleri görüyorum ama yapamıyorum, boğuluyormuşum gibi geliyor. Eskisi gibi delice ağlayasım var ama ağlayamıyorum ve şu pandemi, ben İstanbu'lda oturuyorum, dışarı market ihtiyacı dışında çıkmıyorum. Eskiden bunaldığımda Üsküdar'a iner boğazı izlerdim, ya da vefat eden abimden bahsetmiştim ya onun kız kardeşi olan ablamın minnak çoçukları var. Onları sevmeye onlarla vakit geçirmeye giderdim. Dünyanın en masum varlıkları bebekler ve çocuklar değil mi? Ve ben çocuklarla iyi geçinirim, onları severim bunalmadan ilgilenirim, onlar da benimle oynarlar. Çocukların yanında iken zaman ve mekan kavramları uçuyor, dert ve tasa kalmıyor adeta. Ama şu an onu da yapamam, ya virüs taşıyorsam gidemem yanlarına, sonuçta otobüse bineceğim yanlarına gitmek için. Öpüp koklayamam. Ben bu sene çok kötüydü yeni sene gelsin diyenlerden olmadım hiç, yılbaşı da kutlamam. Olan her şeyde de hayır vardır demeye çalışıyorum elimden geldiği kadar. Fakat bu sene , sanırım bu seneyi ben eski ben olarak atlatamayacağım. Bunca olayın olması... Elbette vardır bir hayır ama ben psikolojik olarak kendime sahip çıkamıyorum. Son yıllarda edindiğim kötü huyum "TEMBELLİK" imi bırakabilsem, en azından dersimi çalışıp son senede olsa zararın neresinden dönülse kardır diyip bunu yapabilsem kendimi iyi hissedebilirim belki de. Bazen çalışmasam, çocuklarım olsa evde onlarla sakin bir hayatım olsa diyorum kendimce hayaller kuruyorum. Ama daha anne olacak niteliklere sahip birisi de değilim. Ayrıca bu kadar sene çalışıp bir yere kadar geldim, belki de son basamaklar, sabretmeliyim değil mi? Kısacası çok bunaldım ben, ne yapmalıyım? Uzattıkça uzattım, umarım anlaşılabilir olmuştur. Daha önce iki kere okulumdaki psikologlara gittim, hep ücretsizdi. Pandemi dolayısı ile dışarı da çıkmadığımdan bu siteyi buldum şu an. Buna ihtiyacım var gibi hissediyorum, yani profesyonel biri ile konuşmaya, kafa karışıklığıma dur diyecek birine. Daha önceki deneyimlerime göre en azından olaylara farklı açılardan bakabilecek şekilde sorular soruldu bana, bir dakika dedim bir de böyle düşün. Bir de güven meselesi var, buraya güvenirsem devam edebilirim diye düşünüyorum. Huzurlu ve sağlıklı günler dilerim.

4 Ekim 2020
Uzmanların bu soruya verdiği yanıtlar
Duygu  Güner
Duygu Güner

Merhaba sevgili danışanım, öncelikle geçmiş olsun. Zor bir dönemden geçiyorsunuz, size yardımcı olmak isterim. Psikolojik desteğe çok ihtiyacınız var. En kısa zamanda randevu almanızı öneririm.

11 Ekim 2020
Kullanıcı Yorumları
0/1500

Henüz yorum yapılmadı

Henüz yorum yapılmadı