Sanırım dikkat dağınıklığım var

Bir kaç aydır hiçbir şeye çalışamıyorum. Bir sayfa kitap bile okuyamıyorum, daha doğrusu okuyorum ama sayfanın sonuna geldiğimde kendi kendime " doğru ben kitap okuyordum" diyorum. Önceden sezonlarca dizi izleyen ben, iki bölümden sonra bırakıyorum bir bölümü iki üç günde izliyorum odaklanamıyor ya da başka düşüncelere dalıyorum. Evde ailemle olan ilişkilerim de berbat, ben ne kadar iyi olmaya çalışırsam çalışayım olmuyor. Anneme, babama ve kardeşime karşı hep bir öfkem var. Annem OKB ve panik atak hastası, temizliğe ve hastalığa karşı takıntısı var. OKBsi eskisi kadar fazla değil ama evde sürekli bir şeylerden şikayetçi " ev öyle dağınık , ev şöyle pis, hep ben yapıyorum, hiç yardımcı olmuyorsunuz" her gün buna benzer bin tane cümle işitmekten bıktım, gerçekten bıktım. Hayır yardımcı olmasak hak vereceğim ama oluyoruz evdeki herkes oluyor ama yaptığımız hiçbir şryi beğenmiyor. Bir yeri silsek memnun olacağına parmak izi var diye söyleniyor bu sefer hepten çıldırıyorum. Senelerdir bu böyleydi son zamanlar artık dediklerini duymamaya çalışıyorum, kendimi odama kapattım. Babamla 5 aydır konuşmuyoruz daha yeni yeni konuşmaya başladık diyebilirim ama asla eskisi gibi değiliz. Babam kurmalı oyuncak gibi sanki biri onu kuruyor sabah kalkıp işe gidiyor akşam geliyor görevi sadece para kazanmak. Çocukluğum da ilgisiz geçti öyle böyle büyüdüm. Eğitim hayatımın üzerine düşen kimse de yoktu dolaplardaki parmak izleri, halıların kenarlarının yamukluğu daha önemliydi yani annem bana öyle göstermişti. Şuan 20 yaşındayım ve hayatım mahvolmuş gibi hissediyorum her şeye geç kalmış gibi hissediyorum biliyorum bencilce belki de ama bunlardan anne ve babamı sorumlu tutuyorum. Sürekli bir öfke var içimde onlara karşı çok büyük bir olay yokken basit bir şey için bile onlara karşı çok büyük tepkiler veriyorum. Açıkçası ne yapacağımı bilmiyorum.