Sevgilimle buluşacağım zaman kendimi kötü hissediyorum.

Yaklaşık 1 buçuk yıllık güzel bir ilişkim var. Normalde ayda 1 civarlarında buluşuyorduk. Son 9 10 aydır hayatım pek iyi değildi ilişki bakımından çok iyi fakat genel aile olarak çok kötü zamanlar geçirdim. Babamı kaybettim 7 ay önce kanserden. Sıkıntılarımı dertlerimi hep içime atma huyum vardır normalde. Babamdan sonra midem rahatsızlanmıştı ilaç tedavisi vesaire 3 4 ay sonra tekrardan rahatsızlandım. Şimdi sorunun oldugu zamanlara geleyim. Rahatsızken kendimi kötü hissederken sevgilim buluşmak istiyordu 2 buluşmada buluşup beraber takılamadık bile kötüydüm geri dönmek zorunda kaldım. Ayrıca rahat 5 kere yaşadık bulusacagımız güne anlaşıyorduk ben yine çok kötü hissediyordum kendimi midem zaten sıkıntılı ama bir de bu konuda psikolojik olarak böyle oluyordu sanırım. 2-3 kez ciddi şekilde ayrılma konusu geçti inanmıyorum diyordu bilerek gitmediğimi düşünüyordu sevgilim. Bu ayrılma konularından sonra ne zaman buluşma konusu geçse aklıma direk ya yine aynı kötü olursam ilişkim biterse korkusu var hep artık direk söz veremiyorum çünkü cidden söz verdigim zaman kısmet olmuyor bana gitmek yarı yola kadar gittim kaç kez iyice kötü hissedip dönüyordum. Buluşmayı çok istiyorum ama bu sorunlar beni bırakmıyor. Mesela bugün iyi olursan gelirsin dedi ben direk o sabah kalkınca kendimi direk yatakta çok kötü hissediyorum çok kötü kalkıyorum kahvaltı yapamıyorum doğru düzgün artık yanına gidememek beni çok kötü yapıyor onu da kendimi de çok üzüyorum ne yapmalıyım ben yardımcı olursanız sevinirim :)