Sürekli kırgın hissediyorum ne yapmalıyım?

21 yaşındayım çocukluğumdan beri aile içi şiddete maruz kaldım. Babam annemi maruz bıraktı. Bende psikolojik olarak maruz kaldım ve bu hala devam ediyor. Hala hakaret ve şiddet var ve bu anlarda kalbim çok hızlı atıyor. Nefes almayı unutuyorum ve bütün bedenim titriyor, sanki kilometrelerce yolu koşmuş gibi hissediyorum. Bu durum bazen uykudayken aniden de olabiliyor. Kendime gelmem en az 5 dakika sürüyor ve sonrasında başım dönüyor. 5 yaşından beri, vitiligo hastasıyım. Bu yüzden her zaman kalabalık ortamlardan kaçındım. Düğünler veya kalabalık herhangi bir yer beni tedirgin ediyor ve huzursuz hissediyorum. Bu hayattaki tek önceliğim annem, o çok zor şeyler yaşadı ve onun yaşadıklarını düşündükçe kalbim paramparça oluyor. Çok fazla empati yapıyorum ve ölecekmiş gibi hissediyorum. Tek amacım onu mutlu etmek ama her seferinde başarısız oluyorum. 15 yaşındayken ilaç içerek ölmek istedim ama kurtuldum. Annem 1 ay benimle konuşmadı. Onunla üniversiteye gidene kadar iyi bir ilişkim olmadı ama şimdi onu çok iyi anlıyorum. Çocuk yaşta istemediği biriyle zorla evlendirildi. Bu korkunç bir şey kendimi onun yerine koyunca berbat hissediyorum. Bu yüzden iyi bir şekilde annelik yapamamasını anlıyorum çünkü o da çocuktu ve sonra ben doğdum keşke kaçıp gitseydi diyorum. Bu kadar acıya hakarete maruz kalmazdı. Onun üzüldüğünü görünce günlerce kendime gelemiyorum. Babamla aylardır konuşmuyorum, anneme vurmaya kalktığı için öyle anlarda araya giriyorum. Bana vurması umurumda değil ama anneme dokunmasına izin veremem. Çok karamsar bir kişiliğim var her zaman olumsuz düşünüyorum ve bunu durduramıyorum. Çoğu zaman karanlık bir denizin dibinde batıyormuşum gibi hissediyorum. Gelecek için hayallerim var ama aynı zamanda deli gibi korkuyorum. Bende diğer insanlar gibi olmak isterdim. Biraz pozitif olmak insan içine karışmak sosyal olmak ama elimde değil kendimi güvende hissettiğim tek yer odam ve salondaki annemin varlığı.