Gizlediğim ve beni çok ama çok üzen o kadar şey var ki hem hepsini dökmek istiyor hem de olurda ortaya cıkarsa diye korkuyorum. Bunlardan biri tıkınırcasına yeme bozukluğum veya diğer adıyla blumia nervoza. Çok yorgun ve bitkin hissediyorum. Yaşam enerjim kalmamış gibi. Tüm sorunların yün yumağı gibi sökülüp artık hayatımın mutlu kısmına adım attıgım safhasına geçmek istiyorum. Ne kadar çok kalabalıktaysam o kadar çok yalnız hissediyorum. Dini inancım dahi beni teselli edemiyor artık. Yalnızca daima yanımda olabilecek beni yargılamıycak ve ne olursa olsun dinleyecek birini istiyorum. Rol yapmak değil kendim olmak. İçim hafifçe çekilmiş gergin bir tel gibi titremesin artık.
Tarih : 07.10.2020 Yazar : Anonim Kullanıcı
Kullanıcı Yorumları