Vicdan azabı çekiyorum

Merhaba ; geçen 1,5 yıl önce öğretmenlik yaparken çok kötü bir olay yaşadım .Hala o anı sürekli kafamda yaşıyorum ve bir türlü mutlu olamıyorum.Bazen düşünmüyorum ,tam toparlıyorum kendimi sonra yeniden aklıma geliyor ve hasta oluyorum .Kendimi bu mesleğime ihanet etmiş gibi hissediyorum. Olay dan önce kendimden bahsetmek istiyorum .Öğretmenliğimin ikinci yılındaydım.Öğrencilerim beni sever ve onlara her zaman nazik olmaya çalışırdım .Ders anlatmayı çok seviyorum, onlara birşeyler katmayı da.Meslek lisesiydi sınıfım da sorunlu bir öğrencim vardı.Onların meslek hocası olduğum için tüm sorumlulukları bana ait.Öğrencimin anne babası ayrı ve annesi çok ilgisizdi .Telefonlarıma bile cevap vermiyordu .Öğrencim diğer öğretmenlerle derste sürekli hep saygısızlık yapar, bana da yapıyordu. Ben kırmadan onu susturmaya çalışıyordum .Arkadaşlarıyla da sorunları vardı.İri yapılı bir öğrenciydi kendinden ufak hocalara omuz atıyordu .Şikayet alıyordum sürekli .Konuşup düzeltmeye yardımcı olmaya çok çalışıyordum.Bir gün nöbetçiydim.Okulda tüm sınıflar arası bir kavga oldu .Tüm gün sınıfların kavgalarını bastırmaya çalıştık.Benim öğrencimde sürekli teneffüsler de birileri ile kavga ediyor ,üç hoca onu tutmaya çalışıyorduk.Bir yandan da diğer kavgaya engel olmaya çalışıyorduk .Her teneffüs bu olayı yaşadık.En son müdür yardımcısı geldi hocam öğrencinin velisini arayın artık okula gelsin dedi.Telefonu kaç aydır açmayan Veli açtı ve geliyorum dedi.Geldiğinde tüm hocalar olarak tek tek öğrenci ile şikayetlerimizi söyledik.Ben hatta öğrencimin bir destek almasını önerdim .Zil çaldı ve ben nöbetime geri döndüm.Öğrencim annesiyle konuşmuş ve şikayetleri öğrenince; kendi sınıfına giderken koridorda beni gördü.Bana bir koşum yanıma geldi.Ben de öğrencileri sınıflarına yerleştirmeye çalışıyordum.Yanıma gelip “Hocam siz benim anneme ne dediniz dedi” sadece ben değil tüm öğretmenlerin konuştuk dedim.Açıkçası annesine konuştuğum şeyleri ona anlatmam doğru değildi.O sinirle ona izah ettim.Bir yandan da koridordakilere bağırıyordum sınıflarına geçmeleri için.Son derse girmiştik.Hala bana anneme ne söylediniz diye üzerime gelmeye başladı .Ben de sinirle sınıfına geç dedim.Hala konuşmaya başladı ben de sinirle iki elimle onun omzundan ittirdim.Sonra kolundan tutup sarsmaya başladım.Gir içeri diye sinir krizi gibi bir şeydi.Sonra hocalar beni kızın yanından aldı.Ondan sonra aşağıda duran Veli bunu duymuş yukarı geldi.Kızda annesine herşeyi anlatmış.Ben öğretmenler odasında ağlamaya başladım .Yaptıklarım yüzünden .Sonra velilerle tartışma yaşandı öğretmen arkadaşlarım benim öyle bir insan olmadığımı söylediler.Müdür yardımcısı duruma el attı ve velileri oradan çıkarttı. Müdürümüz üzülmemem gerektiğini söyledi.Onları veliler karşısında mahcup ettim.İşimi doğru düzgün yapsaydım onlar bu duruma düşmeyeceklerdi.O gün olayı orada kapattılar.Ama sonra müdür yardımcımız şöyle bir laf etti; kameraların olduğu yerde çocukları dövmeyin diye ben de kendimi çok kötü hissettim.Kendisi odasında öğrencileri hep döven bir insandır.Sadece o da değil diğer kadın hocalar bile herkesin içinde erkek öğrencilere tokat atıyorlar.Benim yaptığım doğru bir hareket değildi ama onların yaptığı gibi de değildi diye düşünüyorum... Öğrencim dersde benimle hiç konuşmadı .Bir hafta sonra benimle konuşmaya başladı sonra aramız iyi oldu.Pandemi girince araya uzaktan eğitime geçtik .Bana karşı eskisi gibi kırgın değildi.Ama geçen seneden beri kendimi iyi hissetmiyorum .Suçluluk hissediyorum.Öğretmenliği haketmediğimi düşünüyorum .Bazen günlerce düşünüyorum düşünmekten hasta oluyorum.Hep ağlıyorum .Allah’a affetmesi için dua ediyorum .Hep olaylar zihnimde dönüp duruyor.Utanç -suçluluk her ikisini de hissediyorum.Şimdi olsa öyle yapmazdım .Daha anlayışlı olurdum.Sinirlerime hakim olmalıydım diyorum.Sinirlenmemek için meditasyonlar yapıyorum.Daha iyi bir insan olmaya çalışıyorum ama geçmişteki hatamı düzeltmeye yetmiyor tabi ... Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum . Yardımcı olursanız çok sevinirim..