Evlilik ve aldatılma

İyi günler. Biriyle paylaşmazsam ve yardım almazsam delireceğim. Size elimden geldiğince kısa olarak anlatmaya çalışacağım. Ben 4 yaşında kazada annemi kaybettim ve babaannemlerin yanında babamla beraber 4 sene kaldık daha sonra babam kendinden yaşça küçük birisiyle evlendi. Başlangıçta herşey güzeldi fakat büyüdükçe evlendiği kadının sırf babama hoş görünmek için babama benimle ilgili bişeyler anlamasına ve aramızı bozmasına şahit oldum. Daha sonra başka bir şehre üniversiteye gittim oradayken de babamı çok etkiledi ve iyice uzaklaştık. Üniversiteyi bitirip döndüğümde 1 sene çalışma bahanesiyle eve gitmemek için halamlarda kaldım ve oradayken instagram dan kendi memleketimden birisiyle tanıştım. Biz Yozgat lıyız fakat o sırada sevgilim ailesinin yanında Ankarada yaşıyor ve çalışıyordu. Buluştuk görüştük ve sevgili olduk. Fakat kendisi lise mezunu bir tır şoförüydü. Ben bunu hiç sorun etmedim ama ailemin edeceğini biliyordum. Öyle de oldu 5 ay sonra babama söyleme kararı aldım. Çünkü tatile girmiştim ve eve dönmek zorundaydım. Babam ve eşi çok sert karşıladılar tanışmayı bile kabul etmediler. Çok zor günler geçirdim ve babam çok baskıcıydı telefonumu bile elimden aldı. O sıralarda iyice bunalmıştım ve bir şekilde sevgilime ulaştım ve olanları anlattım. O da kaçırmayı teklif etti bende kabul ettim ve kaçarak evlendik. 2 buçuk ay onun ailesinin yanında yaşadık ve ailemle görüşmek istemedim. Daha sonra eşimin asıl işi burada olduğu için buraya geldik. Buraya geldikten kısa bir süre sonra eşimin arkadaş çevresinin ve hayatının pek de tanıdığım gibi olmadığını gördüm. Gece yarılarına kadar arkadaşlarıyla alkollü takılıyordu ve yeni evli olduğumuz için düzelir dedim fakat düzelmedi hatta daha kötüye gitti. Onun ailesi de onu destekledi ve beni çok karışmakla suçladı. Bende ailemle görüşmediğim için tamamen yalnız kalmıştım. Burası çok küçük bir yer ve çalışma imkanım da pek yok zaten ben herşeyimi ona adadığım için arkadaşlarımla bile telefonda görüşmüyordum eve tıkılıp kalmıştım. 2 yıl bu şekilde mücadele verdim çok yıprandım. Sonra yavaş yavaş ailemle görüşmeye başladık. Ben biraz daha iyiydim ama kimseye bişey anlatamıyordum ne de olsa kendim tercih etmiştim. Eşim bir süre daha öyle devam etti sonra alkol içecekse takılacaksa benimle de yapabileceğini gösterdim ben içmesem de eşlik ettim. Son 6 aydır bu şekilde iyiydik. Artık onlarla da görüşmüyordu. Çok fedakarlık yaptım bitirmek istemedim ve bitiremezdim de. Ama ben yaşadıklarımdan dolayı güvenemiyordum ve onun da göreceği şekilde telefonunu karıştırıyordum hesaplarına giriyordum. Çünkü hala benim hiç bir sosyal hayatım yoktu ama burası onun memleketiydi ve çevresi olduğu için değişir diye korkuyordum. Eşim genelde nakliye işinden haftada 2 sefer başka şehre gidiyor. Ben oradayken de saat başı normal ve görüntülü arayıp kontrol ediyorum yanlış bişey yapıp yapmadığını en son geçen hafta gitti ve ertesi gün bana bir telefon geldi benim uzun zamandır görüşmediğim ve eşimle benim kaçmama yardımcı olan bir arkadaşım aradı. Eşimin 1 yıldır aralıklı olarak ona instagram dan yazdığını ve güya bize yardım ettiği için ona maddi yardım yapmak istediğini söylüyormuş ve sonrasında onunla alakası olmayan boş konuşmalar oluyormuş. Ve bu gittiği yerde de yazmış hatta görüşmek istediğini söylemiş kız da sert tepki verince keşke yardımcı olmasaydın eşimle evlenmeseydim de seninle evlenseydim gibi bir cümle kurmuş. Kız da tamamen engellemiş ve bana söyleyeceğini söylemiş. O saatlerde de biz telefonda konuşuyoruz bu arada aynı zamanda ona da yazıyormuş yani. Zaten bütün mesajlaşmalarını attı arkadaşım. Dondum kaldım ne yapacağımı bilemedim inanamadım bunu yapacağına ve onu aradım ilk önce inkar etti daha sonra ben ona yardım etmek istedim falan dedi bende eğer o kadar iyi niyetliyse benim arkadaşım olduğu için bana söylemesi gerektiğini onu ilgilendirmediğini söyledim. Ayrıca benimle evlendiğinde pişmansan bana deyip ayrılabilirdin deyince öyle bişey yok ben seni seviyorum o cahilce söylenmiş bir laftı dedi ama öyle değil tabi ki uzun süre tartıştık telefonda ve ben ayrılmak istediğimi aileme anlatacağımı gideceğimi söyledim çünkü herşeyi affedebilirim ama bunu asla dedim. Daha önce böyle bişey yapmadığım için şaşırdı sonra gitme gelince konuşalım falan dedi. Ama ben yerimde duramıyordum sanki herşey üstüme geliyordu. Ve halama anlattım o da çok kızdı ama Bi gelsin konuş sonra ayrılacaksanız ayrılın dedi. Bende kaldım. Eşim geldi. Ve hiçbişey konuşmadan akşama kadar oturduk. Ben onun yanıma gelip konuşmasını evliliğini kurtarmaya çalışmasını bekliyordum oysa. Zaten eşimin suç bastırma ve üste çıkma gibi bir huyu da var kafasına takıyormuş gibi gözmüküyordu gitmemi istemese bile belli etmedi yani. En sonunda konuşmayı ben başlattım ve eğer evliliğimizi devam ettirmek istiyorsa evlilik terapistine gitme şartı koştum. Çünkü bana göre normal değildi. İnsan hiç tanımadığı kendi kendine yazdığı bir insana 3 senelik hayat arkadaşımla değil senle evlenseydim demez. Neyse O da bana gerek yok sen git sorun sende demez mi çıldırdım ve sonra tartışmaya başladık. En sonunda bana konuyu kapat ben bir hata yaptım ama senin yüzünden yaptım dedi. Hala beni suçluyordu yani. Eğer çözülebilecek birşeyse bu şekilde yardım almadan çözülmedi ben de hiçbişey olmamış gibi davranıp devam edemezdim. Ayrılıp gitme seçeneğimin de sonu çok parlak değil. Ama bu lafların üstüne valizimi sabah yola çıkmak üzere hazırladım. Saatler geçti ve halam aradı eşimle konuşmak istedi ama onu da kabul etmedi. Ve bütün ailemi engellemiş. Yüzlerine bakamazmış öyle dedi. En sonunda halamla yazışmışlar ve ona anlatmış pişmanlığını ama ona da bende sorun olduğunu söylemiş çok sıktığımı falan ben de ateş olmayan yerden duman çıkmaz diye düşünüyorum boşuna değilmiş yani demek ki sıkmasam daha beter olacakmış. Gerçi gitmek isteyeni tutamıyormuşsun bunu da anladım. Lafı çok uzattım biliyorum. Sonra konuştuk ve bir daha böyle bişey yapmayacağını falan söyledi ve anlaşmasak da gidemedim. Bana bir akıl verin lütfen ne yapayım bilmiyorum çok çaresizim. Zaten bu kadar zaman kuşku şüphe içerisinde geçti ve evlilikten bir tat alamadım illa ki çok güzel günlerimiz de oldu ama benim kafam rahat değildi. Bundan sonra ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Devam etsem sürekli sorgu sual nasıl geçer bu ömür ona da bana da diyorum. Takmasam karışmasam kendime yediremem. Diğer yandan ayrılıp gitsem ailemin yanında rahat edemeyeceğimi biliyorum ve sanki bundan sonra hayatım biter gibi geliyor. Ayrılırsan ailem kafama göre kendi hayatımı devam ettirmeme de izin vermez. Kısacası çıkmazdayım.