Kendimi bu dünyaya ait hissetmiyorum

24 yaşındayım, birkaç aya mezunum, şu an için işsizim. Hayatta hep bir şeyler için çabalamak zorundaydım, ailem fakirdi. Aklıma hala o sefil günler geliyor eve kömür alamadık diye zatüre olmuştuk ablamla. Canım bir şey çektiğinde sokakta yerlerde 5-10 kuruş arardım. Annemden isteyemezdim çünkü bilirdim yoktu. Şimdi ufacık bir şey başardığımda, bir işe girdiğimde fayda sağladığım için kendimi mutlu hissediyorum. Ama bu mutluluk öyle anlık ki, hep bir yerlerim eksik. Eksik olan ne bilmiyorum. Kendimi sürekli ağlarken buluyorum. Neden? Bugün tek başıma sinemaya gittim, film izlerken bir anda düşündüm, acaba çıkışta bir otobüsün önüne atlasam mı diye. Eve varana kadar ağladım. Çok ağladım. Tam gözyaşım bitti derken doluveriyor gözlerim. Dayanamıyorum, eksiğim ama tamamlanamıyorum. Bu kalabalığın içinde bir ben fazlalıkmışım gibi geliyor. Herkesin bu hayatta bir rolü bir görevi varmış da sanki hepsi beni dışlamaya anlaşmış gibi. Hiç mutlu değilim. En son ne zaman mutluydum onu bile bilmiyorum... Nasıl mutlu olurum ben?