Kontrol edemediğim düşüncelerim var, korkuyorum, hiç mutlu değilim.

Question

Ben 18 yaşına yeni girmiş bir bireyim, psikoloğa başvurmayı ve klinik destek almayı düşündüm ama velim ile gitmem gerektiği ve onları bundan haber etmek istemediğim için gitmiyorum. Öncelikle sorunum şu: Küçükken arkadaşlarımın korkmayarak yaptığı şeylerden hep çekindim, örnek olarak; Hıdırellez'de onlar ateşin üstünden atlarken ben ya yanarsam diye korktuğum için atlayamıyordum, onlar merdivenlerin kenarlarındaki bariyerlerden kayarak inerken ben ya düşersem diye korktuğum için kayamıyordum ve bunlar sadece belli başlı aklıma gelenler, üzerinden çok zaman geçtiği için hepsini hatırlayamıyorum ama zaman zaman yine böyle durumlar başıma geliyor. Sorun aslında bu da değil, bu problemin başlangıcı. Son zamanlarda aklımda kontrol edemediğim ve beni korkutan düşünceler geziyor, ne kadar istesem de onları kafamdan atamıyorum. Normalde arkadaşlarıma karşı çok güler yüzlü davranıyorum ve espriler yapıyorum, ortamın en eğlencelisi ve komiği ben sayılabilirim ama hiç mutlu değilim. Onların yanında mutluymuş gibi davranıp eve gidip bomboş oturuyorum. Sadece bu da değil, arkadaşlarım sevgililerinin olduğunu söylüyor bu yaşıma kadar hiç sevgilim olmadı ve onları kıskanıyorum. Bu son zamanlarda arkadaşlığımıza da yansıdı, sevgilisiyle sosyal medyada fotoğraf paylaşan arkadaşlarımı kıskandığım için onları arkadaşlıktan çıkarıyorum ve bu da gerçek hayatta aramızın bozulmasına sebep oluyor. Buna o kadar tahammülüm kalmadı ki sosyal medya hesaplarımı silmeyi bile düşündüm ama yapamadım. Kıskanıyorum, içinde aşk kelimesi geçen her şeyi reddediyorum, film izlemiyorum vs.. Tek sorun bu değil, son zamanlarda her şeye sinirleniyorum ve içimden gelen sinirimi sanki yutuyorum, içime atıyorum bunu gerçekten hissediyorum. Hiçbir şeyden mutlu olamıyorum ve son olarak artık tükendim içimde kalan 2 gramlık umudum vardı o bile tükendi tükenecek. Bunlar sadece yazıya döktüklerim, daha anlatmak istediğim çok şey var ama anlatamıyorum, insanlardan beni dinlemelerini hatta hiçbir şey isteyemiyorum. Yardım edin lütfen.

undefined undefined · Accepted Answer

Merhabalar öncelikle 18 yaşına girdiğiniz için bireysel danışmanlık da alabilirsiniz ilk önce bunun bilgilendirmesini yapmak isterim. 
Daha sonrasında buradan yardımcı olabileceğim kadarıyla, "düşünce" dediğimiz şeyin eğer ki ondan kaçmaya çalışırsak gelip bizi daha da çok çevrelemeye çalışacağını hatırlatmakla başlamak isterim, bunun yerine "rahatsız edici düşünceler"imizi tanımaya çalışmalıyız, arkasındaki gerçek nedenleri tartmalıyız. Bu farkındalıkla kendi hayatında bu problemlerin ilerleyen zamanlarda seni nasıl etkileyeceğini veya gelecekte de şu an seni kaygılandıran meselelerin hala önem taşıyıp taşımayacağını ve yalnız olmadığını hatırlaman adına da bir başkası senin yerinde olsaydı neler yaşardı, bu durumu nasıl kucaklardı bunları düşünebilirsin, çünkü çoğu zaman bir tek kendimizde olduğunu sandığımız duygu-durum-düşünceler aslında çevremizdeki birçok bireyde de seyir ediyor (fakat verilen tepkiler, tutumlar bizi oldukça başka noktalara sürüklüyor). 
Düşünce bulutunun saldırısı anında ona karşı çıkmak yerine rutinine dönmeye, hobilerine yönelmeye çalışabilir, en azından deneyebilirsin; "çözüm" her zaman senin özünde. 
Fakat dikkat edilmesi gereken burada bahsettiğim o düşünce bulutu anının dışında da bu çözüme kalıcı olarak sığınmak değil, eğer tamamen buna sığınırsak problemlerimizi halı altına atmış ve dolayısıyla yeni problemler doğurmuş oluruz, tam tersine daha sakin ama farkındalıklı anlarda o "öz"ü kabul etmek ve onunla yürümeye çalışmaktır. 
Unutmamalıyız ki duygularını - düşüncelerini özgür yaşamak bireyi de özgürleştirir... Bu sebeple zaman zaman hepimizin yaptığı "duygusal mükemmeliyetçilik" bize sadece zarar verir. 
Neticede yaşadığın her türlü kaygıyı bir alarm, bir sinyal olarak görebilir doğru destek ve ilerleyişle onu kontrol altına alabilirsin.