Sorunum ne

-Küçüklükten beri kilom yüzünden birçok hakarete maruz kaldım kimisi şaka kimisi acı ama gerçek, zamanla insanlara zevk vermemek için bende dalgaya aldım. Güzel bir çocukluk yaşamadım yaşadığımız yer dolayısıyla annem izin vermezdi dışarı çıkmama 2.sınıftayken ailem 1 yıllığına ayrı kaldı nedeni biz babaannemle yaşardık annemle de pek anlaşmazdı kendisi. Annemi evden attığı gün dün gibi gözümde babamın annemin saçını çektiği de küçüklükle ilgili pek bir şeyim yok bir de üvey babaannem vardı beni bir kere pencereden sallamıştı halen unutamamışım kendi öz torunu için yapmıştı. Neyse genel olarak evde olduğumdan kendimi derslerime verdim hep akademik durumum yüksekti onun dışında resim konusunda aşırı yetenekliyimdir. Gelelim asıl konuya insanlara olan güvenim azaldıkça azaldı ve kendimi binlerce arkadaşım varken ama hiçbirine derdimi bile anlatamazken buldum. Normalde aşırı konuşkan aşırı hızlı konuşan aşırı egolu aşırı özgüvenli biriyimdir belki de insanlar beni böyle yaptı ama şimdi de alışılmışın dışında görüyorlar beni kesinlikle normal düzeyde duygularım yok her şeyi iliklerime kadar yaşarım bazen gereksiz olur birkaç ayım deli dolu evin her köşesi resimlerimle şiirlerimle değişik fikirlerimle doluyken bir gün öyle bir pişman olurum ki çok konuştuğum için insanlara fikirlerimi paylaştığım için genelde kafamı yastığa koyunca uyuyanlardan değil bazen birkaç günden fazla uyuyamayanlardanım. Bazen aşırı düşünmekten uyuyamam iyi yönden kötü yönden fark etmez sürekli düşünürüm bazen bunun önüne geçmek için kitaplara sığınırım 600 sayfalık bir kitabı 3 günde bitirdim deyince inanmayanlar var e 3 gün uyumadan okuyunca gayet de okunuyor. Size en basitinden geçen ay odamı değiştirmeye başladım ondan bahsedeyim aşırı masraf yaptım şu an hepsi boş geliyor hatta aşırı saçma geliyor o kadar eşya aldım ve hepsini şu an bir çekmeceye koymuş pişmanlığını yaşıyorum. Size bende sürekli olan iki üç rahatsızlığımdan da bahsetmek isterim. İlki strese bağlı egzama eskiden sadece kafamda olan bu rahatsızlık şu anda mahrem yerlerimde bile var ve öyle illet bir hastalık ki bir ay mutluyken yok ve streslerimle oda baş gösterir bir diğeri ise şiddetli karın ağrısı bunun için 12 tüp kan verdiğimi bilirim kaç alerjik teste girdim ben bilirim ama kullandığım hiçbir şey fayda etmedi ve bunu da en sonunda strese bağladılar çünkü egzamamla aynı zamanda nüksetti. Zaten stresten olan kabızlık vb. şeylerden bahsetmiyorum. İşin asıl değişik yanı bu aralar sürekli birilerinin benden bir şey istediğini ya da bana seslendiğini duyuyorum geçenlerde kardeşime süt istedi diye götürdüm ve annem kardeşimin 1 saat önce aşağı indiğini söyledi. Aslında bunu uzun bir süredir egzamamdan dolayı kullandığım yüksek doz ve süre kullandığım antibiyotiğe bağlıyorum ama insan ürküyor bana yardım etmenizi istiyorum hayatım boyunca iki kez kriz geçirdim biri 3 yıl aşkla büyüttüğüm kuşum öldüğü gün diğeri ise önemli bir sınav öncesiydi ikisinde de benzer şeyler oldu önce çığlık ve şiddetli ağlama ardından etraftaki şeylere saldırma ve aniden nefes alamamayla son buldu. Size sorum bir rahatsızlığım mı var sürekli değişen duygularımın bir nedeni mi var nedensizce kahkaha atan bir insanken birkaç ay sonra nedensizce ağlamak normal mi artık bu yükü taşıyamıyorum intiharı bile düşünüyorum ya da her şeye zaten öleceğim gözüyle bakıyorum. Yardım edin ailemi geçtim kendime bile yeni itiraf ediyorum eskiden ergenlikten oluyor geçecek diye teselli ederdim kendimi ama geçmiyor içime attıkça yüküm ağır geliyor. Ne yapmalıyım yardım edin lütfen.