Üstesinden gelemiyorum, kafamın içi beni öldürüyor

Çocukluktan beri mutlu olacağım an mutluluğum hep başkaları tarafından engellendi. Annem, babam, hatta küçükken sokaktan geçen bir deli bile gelip kafama vurmuştu ve çok üzülmüştüm. Yıllardır annemin yaptığı yeni evliliğe kendimi adapte etmeye çalışıyorum. Çünkü benim için gerçekten çok kötü olan bir zamanda evlendiler. Evlenmeye karar vermeden önceki sene kendime fiziksel zarar veriyordum. Annem beni psikiyatri servisine götürdü bir kere bir daha da gitmedik. Bu 8 yıl önceydi. Yıllardır içimde çok mahvedici bir daraltı var. Acı çekmekten başka bir duygu hissedemez oldum. Heyecanlanıp mutlu olamıyorum. Kafa rahatlığı ile bir günüm geçmiyor. Herkes beni mutsuz ve hoşnutsuz biliyor oysa deniyorum. Küçükken herkesin sevdiği bir prenses olarak adlanırken artık hoşuma gitmeyen sıfatlara maruz kalıyorum. Hiçbir şeyi kolayca elde edemediğim, beni zorlamak için yaratılmış bu dünyada benden ne bekliyorlar? Profesyonel yardım dahi alamıyorum sorunlarımı internet üzerinden halletmeye çalışıyorum. Her şey o kadar kötü ki nefes almak çok zor geliyor. Bir haftaya 20. Yaşımı dolduracağım ve hayatta başarabildiğim hiçbir şey yok sanki. 20 yıllık bir işkence ve ben bunu nasıl değiştireceğimi bilmiyorum. Bunu nasıl yapacağım?