Sürekli duygu değişimi yaşıyorum.

Gençlik dönemindeyim; bazı günler mutsuz yorgun ve negatif duygularla uyanıyor ve etrafımdakilerden negatif tepki alıyorum. Derdimi anlatacağım veya sırdaşım olacak pek arkadaşım yok. Pandemiden dolayı da asosyal birine dönüşmeye başladım. Yada sanırım öyle. Etrafta konuşacak yaşıt olmayınca teknolojiye bağlandım. Ben teknolojiyi seven birisiyim,resimle ilgileniyorum ve dijital resim yapıyorum. Okuldan gelen ödevler vs. gibi önemli sorumluluklar olmayınca da gözlerimi iyice yordum. Bunun sonucu iyi uyku alamıyorum. Ben hemen herkesle arkadaş olan insanlardan değilim,olmak da istemem doğrusu. Biraz seçiciyim belki de ama inanın benim yaşımdaki çoğu insanın aklında sanat yok bilim yok. Okulda her zaman dersleri dikkatle dinlerim. Online eğitimde kaçırdığım ders olmamıştır. Dersleri sevecek sanattan anlayacak bilime ilgi duyacak birini bulamıyorum. Ben herkesle arkadaş olmadığım gibi herkese benzemeyi de istemem. Hatta bazen çok ciddiye alırım;sosyal medyada bir dakika fazla geçirsem kendimden iğrenmeye başlıyorum. Ayrıca sadece sosyal medya değil, teknoloji ile daha çok vakit geçirmeye başladım diye de kendime kızıyorum. Ama ne diyebilirim ki, sanki o elektronik cihazla ben arkadaş olmuşuz. O beni hoşnut ediyor nede olsa.. Ama teknolojinin yan etkilerinden biri yorması. Özellikle negatif duygularla geçirdiğim birgünde kendimi mutlu hissetmek için ya resim yaparım yada tableti alırım elime. Tableti aldığımda ise gözlerim yoruluyor ve sürekli kafamda düşünceler oluyor sonuç olarak kalitesiz uyku oluyor. Son olarak ; Gelecek hakkında düşününce kaygılanıyorum. "Ben okulda bu sene iyi bir performans sergileyebilecek miyim?", " bu sene kendimi kaybettim resmen, nasıl toplayacağım?", gibi düşünceler kafamı kurcalıyor. Bu bir kaybetme korkusu. Sayın psikolog, hayatımı nasıl iyileştirebilirim, nasıl engelleri ve nasıl bu gençlik dönemi sorunlarını çözeceğim, Lütfen yardım eder misiniz?