Ben 18 yaşındayım birkaç ay önce bir teknik üniversiteye yerleştim. İstediğim üniversiteye gidememeye ve anlaşamadığım ailemle daha fazla vakit geçirmeye artık dayanamıyorum. Ailemden ve Türkiye'den artık çok sıkıldım. Ben kadınım, acaba zarar görecek miyim diye düşünmek istemiyorum. Aman yanlış anlaşılmasın diye içimden gelenleri yapmamak istemiyorum. Ailemin benim için uygun gördüğü planlara hiçbir zaman uymayacağım. Çocuk yapmak istemiyorum vs. ben bir bireyim ama yetişkin insanlar bile birbirine birey gibi davranmıyor. Lisenin başında ağır bir depresyon geçirmiştim ve bu düşüncelere kapılınca yine aynı kötü his geliyor. Bir gün şanslı olmazsam bu hissi atlatamayacağımı düşünüyorum. Küfür, karamsarlık, ümitsizlik istemiyorum. Sadece etrafını güzelleştiren ve geliştiren insanlar istiyorum. Maalesef ki karnını doyurmak için uğraşan ülkemde bu aşamaya gelmemize daha çok var gibi..
Tarih : 08.10.2020 Yazar : Anonim Kullanıcı
Kullanıcı Yorumları