Psikoloji öğrencisiyim ve hayatım keskin virajlarla dolu ve gerçekten tutunamıyorum 10 gün sonra vizelerim başlıyor ve daha hiçbirine bakmadım. Alana dair hiçbir çalışma yapmıyorum. Ne bir makale okuması, ne bir ders tekrarı hayallerle yaşayıp hayallerle uyanıyorum. Belki de hayallerle ölüyorum demeliydim. Psikoloji bölümünü seviyor muyum ondan bile emin değilim ama psikolojiyle ilgili bazı konularda heyecan duymayı başarabildim. Biliyor musunuz? Okuduğum üniversite hiçbir şey vaat etmiyor ve geleceğim hiçlikten daha kötü... Şimdi bunun için yks'ye hazırlanıyorum evet şaka değil. Bir yanda elimde ayt matematik kitabı diğer yanda vizelerin derin kaygısı... günlük yaşantım bundan ibaret imkansıza yakın bir hedef koydum kendime eğer tutarsa belki yurt dışına giderim diye hayaller kuruyorum. Orada her şey daha iyi olur mutlu olurum diye düşünüyorum ama bunun kesin bir çözüm yöntemi olup olmadığı konusunda emin değilim. Odamda dört duvar arasında yarim saat gidip gelmeler başarırsam bu olur başarırsam şu olur ama olmazsa da ne olur ki ne yaparsam hayatım iyi bir noktaya gelir kpss çalışıp atanmak için çalışmak mı? Umut gerçekten de kötülüklerin anasıdır. İşkenceyi uzatıyor. İnsanlar ne umutlar uğruna işkencelerini ızdırablarını uzatıyor. Benimki de bu sanırım kısaca gören olursa şunu sormak isterim. Şimdi ne olacak?
Tarih : 10.04.2021 Yazar : Anonim Kullanıcı
Kullanıcı Yorumları