Çocukluğumu aşamıyorum

Ben doğduğumdan beri annemden dayak yiyorum ve ağza alınmayacak küfürler işitiyorum 18 yaşıma geldim ve 15 yaşıma kadar dayak yedim. Annem beni öldürmeye teşebbüs etti sadece su döktüm diye. Her zaman kendimi suçlu buldum. Suçumu bilmiyordum ama suçumu kabul etmiştim. Geçmişim şimdi de günlük hayatıma çok yansıyor. Birinden kötü bir şey işittiğim zaman veya sevilmediğim zaman annemin de beni sevmediği aklıma geliyor ve artık konu annemin beni sevmemesine geliyor. 10 yaşıma kadar altıma kaçırdım altıma kaçırdığım için dövüldüm. Ve asıl sorunum sürekli kafamda senaryo kuruyorum ve bu senaryolar hep dayak, aldatılma gibi kötü şeyler içeriyor. Bundan zevk alıyorum ve ben iyileşmek istiyorum.