Sürekli bu düşünceler aklımda. Kendimi bunlarla boğup duruyorum.

Nasıl başlasam bilemedim. Çok düşündüm buraya yazıp yazmamakla. Ama başka çarem kalmadı. Arkadaşlarıma ne kadar anlatsam da olmuyor çünkü onlarında kendi sıkıntıları var zaten bir de benimle mi uğraşsınlar. Ben üniversite öğrencisiyim bu yıl kazandım istemediğim bir bölüm. Ben liseyi dört yıl uzakta okudum yurtta kaldım. Çok çalıştım hatta bazen kendi özgürlüğümü kısıtladığım zamanlar bile oldu . Affedersiniz eşek gibi çalıştım. Dördüncü yılın sonunda malum üniversite sınavları herkes işte benden iyi bir sıralama bekliyor bende kendimden bekliyorum (tıp ya da diş hekimliği) ama çalışmalarımda eksik hissediyorum tam oldu diyorum geri düşüyorum falan zaten sonunda olmadı mezuna kaldım. Tekrar girdim bu son sınava biliyor musunuz gene aynı sıralamayı yaptım hiç beklemiyordum. Neden böyle oldu ben boşuna mı dört yıl uzakta sıkıntı çektim. Benimle aynı dönem olanlar son sene çalışmaya başlayıp çok iyi yerlere gitti. Ben boşa çalışmışım. Şu an ilköğretim matematik öğretmenliği okuyorum Erciyes'de ve hiç içime sinmiyor. Kendimi bu mesleğe ait hissetmiyorum. Çünkü ben kendimi hep hekim olarak hayal ettim. Peki diyeceksiniz niye yazdın bunu bile bile ben bu tercihinin üstüne veteriner fakültesini yazmıştım bu fakülte kesin gelir öğretmenliğe gerek kalmaz düşüncesindeydim. Veteriner fakültesini yazmamdaki sebep de beşeri hekim olamadım bari hayvan hekimi olayım dedim iyi bir üniversitede okuyup. Bu da olmadı. Biliyor musunuz bunları düşünüyorum aklımdan çıkmıyorlar. Çok zoruma gidiyor bu olanlar. Bir de ben yeniden üniversite sınavlarına girmeyi düşünüyorum. Gerçekten hani böyle bu meslekte mutsuz olmaktansa bir daha girerim. Ama yine olmazsa kabulleneceğim artık yapacak başka çarem yok. Bu yıl üniversiteye gitmeyip bir daha denerdim gerçekten ama o üniversiteye hazırlık psikolojisini kaldıramam diye düşündüm. Çok ayrıntıya takılıp düşünüyorum sıkıntıya sokuyorum kendimi. Bazen hiçbir şey yapamayacakmışım gibi hissediyorum. Hiçbir meslek bana göre değil gibi. Ne istediğimi bilemiyorum biliyor musunuz? Arkadaşım da öyle dedi sen ne istediğini bilmiyorsun hatta tercih döneminde konuştuğum bir büyüğüm de öyle dedi. Neye uğradığımı şaşırıyorum bu sözü duyunca. O kadar çok bunaldım ki anlatamam. Şu an online dersler oluyor onlara karşı büyük bir tiksinti var içimde. Hani diyorum ya bir daha hazırlanayım üniversiteye ama ya yapamazsam korkusu da beni yiyip bitiriyor. Lütfen bana yardımcı olun ya bir rahatlamak istiyorum. Ya olmazsa düşüncelerinden kurtulmak istiyorum biraz olsun geleceğe umutla bakmak istiyorum. Kendimden emin adımlar atmak kendime güvenmek istiyorum. Ne yapmalıyım?